এগৰাকী পত্নীৰ পাঁচজন স্বামী। ঠিক দ্ৰৌপদীৰ কাহিনীৰ দৰে। আজিও হিমালয়ৰ কোলাত থকা দূৰৱৰ্তী গাওঁবোৰৰ এটা জনজাতিৰ মাজত এই প্ৰথা প্ৰচলিত।
শুনি আচৰিত যেন লাগিলেও, কিন্তু এইটো তাত জীৱনযাত্ৰা। ভ্ৰমণকাৰীসকলৰ মতে, সেই গাওঁখনৰ ছোৱালীবোৰো বেলেগ ।
ৰাজু বৰ্মা সেই দূৰৱৰ্তী গাওঁখনৰ বাসিন্দা। যাৰ দুটা পুত্ৰ আৰু পাঁচজন স্বামী আছে। গাওঁখনৰ পুৰণি পৰম্পৰা ৰাজোৱে বজাই ৰাখিছে। স্বামীসকল সকলো ভাতৃ। প্ৰতি নিশা ৰাজো কাৰ স’তে শুব সেইটো সম্পূৰ্ণ ৰাজো ৰ সিদ্ধান্ত । এইটোৱেই তাত ৰীতি নীতি।
পাঁচজন স্বামীৰ নাম হৈছে সন্ত ৰাম, বাজজু, গোপাল, গুড্ডু, দিনেশ। পাঁচ ৰাজোৱে তেওঁৰ স্বামী আৰু পুত্ৰৰ স’তে সুখেৰে বাস কৰি আছে। স্থানীয় লোকে কয় যে তেওঁলোকৰ মাজত কোনো বিভ্ৰান্তি নাই ।
আনহাতে, একেধৰনে সুখেৰে সংসাৰ চলাইছে সুনীতা দেৱীয়ে । তেওঁ অৱশ্যে দুজন স্বামীৰ পত্নী। তেওঁ দুই স্বামীও ভাতৃ। এজন ৰঞ্জিত সিং আনজন চান্দৰ প্ৰকাশ।
সুনীতাই কয় যে তেওঁ বহুত ভাগ্যৱান। কিয়নো তেওঁ দুজন স্বামীৰ পত্নী। তেওঁ আৰু জনাইছিল যে তেওঁক এজনে ৰান্ধিবলৈ সহায় কৰে আৰু আনজনে ল’ৰা-ছোৱালীৰ ডাঙৰ-দীঘল কৰাত সহায় কৰে।
একেদৰে, বুদ্ধি দেৱীয়েও বিয়া কৰাইছে দুজন ভাতৃক । তেওঁৰ বয়স এতিয়া প্ৰায় ৮০ বছৰ। তেওঁৰ এজন স্বামীৰ মৃত্যু হৈছে আৰু এতিয়া তেওঁ আনজনৰ স’তে সংসাৰ কৰি আছে।
বুদ্ধি দেৱীয়ে কয় যে তেওঁলোকৰ পৰম্পৰা যোৱা শতিকাৰ পৰাই চলি আছে। তেওঁলোকৰ যি মাটি আছে সেই মাটি ল’ৰাবোৰৰ মাজত বিভক্ত কৰি দিয়া হয় । পাছলৈ, যেতিয়া তেওঁলোকে পুনৰ বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হয়, তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মক মাটিখিনি দান কৰে। কিন্তু সকলোৰে ভায়েকৰ যিহেতু মাত্ৰ এগৰাকী পত্নী আছে, সেয়েহে পৃথক ভূমি সকলোৰে নামত বিভক্ত হোৱাৰ কোনো সম্ভাৱনা নাই।